Μια πιο συνετή ανάγνωση θα διέκρινε τα στοιχεία της αλληλεπίδρασης που υπάρχουν και σε αυτή την περίπτωση, όπως και σε κάθε άλλη:
Κυβερνητική αδιαφορία και απαξίωση, ανεξέλεγκτοι ιδεολογικοί συσχετισμοί μαζί με ασυδοσία στα σώματα ασφαλείας, τρομολαγνεία πολλών μέσων ενημέρωσης, ένας εγκαθιδρυμένος φόβος-ανησυχία εκ μέρους πολλών πολιτών, ένα κίνημα πολιτών που δεν συνυπολογίζει αυτή την ανησυχία, και ένα κίνημα ακραίων ζηλωτών που αξιοποιεί αυτές τις συγκυρίες για να αποκτήσει αγωνιστικό προσωπείο, υπόσταση, και λαϊκό έρεισμα.
Είναι σημαντικό να διακρίνουμε τα εξής:
Και σε αυτήν την περίπτωση οι υπάρχουσες συνθήκες δεν θα μετατρεπόντουσαν σε χρήσιμο σκαλοπάτι εάν κάποιοι δεν το διέκριναν και δεν το αξιοποιούσαν ως τέτοιο προκειμένου να προωθήσουν τις σκοπιμότητές τους.[1]
[1] Μια τέτοια διαδικασία, από την στιγμή που θα εκκινηθεί είναι πιθανό, υπό προϋποθέσεις, να δημιουργεί και να επιβάλλει η ίδια τα επόμενα χρήσιμα για αυτήν σκαλοπάτια.
Μια εξέλιξη η οποία στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομακτικές εξελίξεις, αναπαράγοντας γνωστές ιστορικές καταστάσεις και αναδεικνύοντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ζωικής μας φύσης.
Οι κοινωνικές εξελίξεις άλλοτε χαρακτηρίζονται από έναν δυναμισμό ο οποίος επιτρέπει να δημιουργούνται συνθήκες χιονοστιβάδας και άλλοτε μέσα από αδιόρατες και μακρόχρονες αλλαγές εγκαθίστανται τόσο βαριά στις δομές και στην συνείδηση της κοινωνίας ώστε κάθε προσπάθεια για αντιστροφή τους να μοιάζει ακόμα και μάταιη.
Αν και στην πρώτη περίπτωση οι εξελίξεις γίνονται εμφανείς δημιουργώντας συχνά εγρήγορση σε όσους έχουν άλλη αντίληψη και συμφέροντα, στην δεύτερη όμως περνάν απαρατήρητες χωρίς να προκαλούν αντιδράσεις, κερδίζοντας την ανοχή ή την αδιαφορία της κοινωνίας. Μέσα από μια τέτοια μακρόχρονη διαδικασία έχουμε, για παράδειγμα, οδηγηθεί σήμερα στην απώλεια της συνείδησης συλλογικότητας από το σύνολο της κοινωνίας μας, εξέλιξη στην οποία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν συντελέσει όλες οι κοινωνικές δυνάμεις.
Εικόνα: Από το μπλογκ Ελλήνων Αφύπνιση
