Αλήθεια, είναι τα αντικείμενα που ισορροπούν μέσα στον χρόνο[1].
Η ισορροπία κατέχει την αλήθεια. Δυστυχώς ποτέ επί μακρόν.
Η αλήθεια πάντα καταφέρνει να ξεγλιστρά και οι παλιές ισορροπίες χάνονται.
Η ισορροπία στην φύση είναι προσωρινή. Η αλήθεια στην φύση είναι προσωρινή.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αλήθεια. Υπάρχουν μόνο προσωρινές ισορροπίες.
Ό,τι όμως ονομάζεται από εμάς είτε «αλήθεια» είτε «προσωρινές ισορροπίες», δεν εμπλέκεται με κανέναν τρόπο με θέματα που αφορούν την ανθρώπινη συνείδηση όπως είναι η δικαιοσύνη, ο σεβασμός, η ελευθερία, η ευτυχία, ο θεός, το ιδανικό. Αυτά τα θέματα αφορούν ένα τελείως διαφορετικό πεδίο από αυτό των φυσικών επιστημών και είναι αυτά που με μοναδικό τρόπο διαμορφώνουν τον θαυμαστό κόσμο των ανθρώπινων ιδεών.
Ο κόσμος μπορεί να υπάρχει χωρίς τις ιδέες των ανθρώπων. Όχι όμως και οι άνθρωποι.
Όσο και εάν προσεγγίζουμε μέσω της γνώσης τούς κανόνες που διαμορφώνουν ή ανατρέπουν τις προσωρινές ισορροπίες στην φύση, το «σωστό» ή «λάθος» όταν αφορά δικές μας ενέργειες θα παραμένει εσαεί αποτέλεσμα δικής μας κρίσης και αποτέλεσμα διεργασιών της δικής μας συνείδησης.
[1] Το κάθε τί που συνθέτει τον κόσμο που αναγνωρίζουμε γύρω μας διανύει μια περίοδο ισορροπίας με τον εαυτό του και το περιβάλλον. Το ίδιο ισχύει και με τον εαυτό μας ως μονάδα, πολιτισμό ή ανθρωπότητα.
